Sinds het ontstaan van pioniersplekken is er veel geëxperimenteerd met en geleefd over nieuwe vormen van kerk-zijn. Via online modules over thema’s als "Hoe ontdekken we samen het christelijk geloof?", "Hoe ontdekken we waar we als kerk van toegevoegde waarde kunnen zijn?" en “hoe bouwen we een nieuwe gemeenschap met mensen van buiten de kerk?" Wil de Protestantse Kerk de opgedane kennis gratis en breed beschikbaar stellen voor pioniersplekken, andere vormen van kerk-zijn en bestaande gemeenten die "kerk naar buiten" willen zijn. De uitdagingen van vandaag vragen om creativiteit, samenwerking en moed om nieuwe stappen te zetten.

Cuba zit in een diepe economische crisis. Er is tekort aan voedsel, brandstof en elektra. Jongeren en goed opgeleide mensen vertrekken naar het buitenland. Ouderen en zieken staan er alleen voor. De vrijheid van Cubaanse kerken werd vroeger ingeperkt door de overheid. Nu bloeien ze weer op in een tijd, waarin de samenleving hen hard nodig heeft. Kerk in Actie steunt Cubaanse kerken om pastorale en diaconale hulp te bieden. Volwassenen en jongeren kunnen theologisch onderwijs of leiderschapstrainingen volgen en praktische vaardigheden leren. Ze geven hoop via bijbelstudies, thuiszorg en maaltijden van zelf verbouwd voedsel. Ze ondersteunen ouderen en kwetsbaren in hun dagelijkse strijd om het bestaan.

Prestatiedruk, twijfels of je wel op je plek bent, onzekerheid over je toekomst, rouw, eenzaamheid – er komt veel op studenten af. In deze kwetsbare fase van het leven is het belangrijk dat er plekken zijn waar ze gehoord worden. Het studentenpastoraat biedt zo’n plek: veilig, open en zonder oordeel. Hier kunnen studenten terecht met hun vragen over persoonlijke ontwikkeling, zingeving en geloof. Maar ook gewoon voor een luisterend oor, een kop koffie en een gesprek dat ertoe doet. In de Protestantse Kerk werken ruim 500 predikanten en geestelijk verzorgers op bijzondere plekken, zoals in het ziekenhuis, bij defensie, in het gevangeniswezen – én in het studentenpastoraat. Op al deze plekken maken zij de kerk op hun eigen manier zichtbaar, midden in de samenleving, naast mensen. Anna (21), student psychologie, vertelt: ”Ik had het gevoel dat ik altijd sterk moest zijn, maar bij het studentenpastoraat durfde ik voor het eerst mijn twijfels te delen. Er kwamen niet meteen oplossingen, er werd écht geluisterd. Het heeft me geholpen om milder naar mezelf te kijken.” Het studentenpastoraat maakt ruimte voor vragen die ertoe doen – vragen die niet altijd een pasklaar antwoord hebben, maar wel gedeeld mogen worden. Juist daarom is dit een waardevol collectedoel dat we van harte aanbevelen: om studenten in deze vormende levensfase niet alleen te laten zoeken, maar samen op weg te gaan.